vrijdag 29 januari 2016

Op vakantie in eigen land?

Onze reis door de ogen van nichtje Floor
We zijn terug in Nederland, op eigen bodem. Dat brengt verwachtingsvolle vragen met zich mee en dito kijkende ogen: "Dat zal wel even wennen zijn…? Wat is het mooiste wat je hebt gezien? En... wat gaan jullie nu doen?"

Thuiskomen met de feestdagen is niet verkeerd. We vieren vele dagen kerst en oud en nieuw, samen met familie en vrienden, die we zo lang hebben gemist en waar zich de afgelopen twee jaar ook een hoop heeft afgespeeld!

De agenda zit gelijk in het winkelmandje en zit zo vol gepland. We worden blij van rookworst, kaas en Nederlandse molens. Koud hebben we het niet, want het is hier warmer dan in Nieuw-Zeeland… totdat de eerste sneeuw valt en we bijna kunnen schaatsen en sneeuwballen gooien. Dat is lang geleden! In de metro kijk ik rond en voel ik me met mijn kleurige muts, jas en rok een beetje uit de toon vallen in de wereld van grijs, blauw en zwart. Het is tenslotte winter! Maar toch geen winter zonder kleur?

Alles is allereerst vooral véél. Veel mensen, auto's, producten in de supermarkt en winkels. Al onze apparaten piepen en pingen non-stop, het sociale verkeer is roodgloeiend na zo lang zonder permanent online bestaan. Net als de voorbereidingen van de reis, zijn we nu bezig met het na-traject. Geen baan opzeggen, maar een baan zoeken. Geen huur opzeggen, maar een nieuwe woning vinden. Niet elkaars haar knippen, maar naar de kapper. Geen vaccinaties en cursus hechten, maar op controle bij de tandarts en de huisarts. Geen spullen weg doen, maar onze spullen bij elkaar zoeken. Niet alleen van onszelf, maar ook spullen van de boot, die met mede-vertrekkers mee terug naar Nederland zeilden.

Door weg te zijn, hebben we gemerkt wat we missen aan Nederland. Terug zijn is fijn. Maar er is toch ook wel wat veranderd. Met oud en nieuw zijn we in België, er mag geen vuurwerk worden afgestoken, militairen staan op de straathoeken en 'het zou iedereen niet verbazen als er straks een aanslag op TV verschijnt'. Een angst die al normaal is voor veel mensen, maar voor ons nieuw.

De puzzelstukjes, die hier steeds meer op zijn plek vallen, geven weer aanleiding tot nieuwe dromen. Dankzij Menno's ouders kunnen we starten op een fijne plek en op zoek naar een baan, die bij ons past. Op Huahine en op de boot was het "wat kan ik maken met wat ik heb?". Hier in Nederland is het een keuze uit overvloed. Met de Blauwe Vlag en onze boot gingen we op een duurzame ontdekkingsreis. Maar hoe ga ik dat nu doen? En hoe vinden we samen hier weer onze weg?

Nu, na een aantal weken, loop ik zonder me te ergeren mee in de massa over Utrecht Centraal. Het begint al weer normaal te worden! Ik moet er om lachen. Onderdeel voel ik me er alleen nog niet van, eerder een toeschouwer of een toerist in eigen land.

Van deze eerste weken in Nederland hebben we ook foto's. Ze staan op onze Facebook.

maandag 4 januari 2016

Vrijheid in een doosje



"Kunnen wij dat nog wel? In zes weken het Noorder én Zuidereiland van Nieuw-Zeeland afstruinen en leven ónder een temperatuur van 30 graden?" Wij vroegen het ons sterk af, maar besloten vol goede moed vers vanuit het vliegtuig links de weg op te rijden. 

Tot onze verbazing was het vrij makkelijk om van een gemiddeld eerste eilandversnelling over te schakelen naar een roadtrip in zijn vijf. We worden al snel aangetrokken door afgelegen campings, verlaten stranden en hoge kliffen. Nu wordt het in Nieuw-Zeeland niet van je verwacht dat je het daar bij laat. Er zijn namelijk vele activiteiten op de route, die een "once in een lifetime experience" zijn. En die wil je niet missen, toch?

Mijn marketing en communicatie achtergrond ging mee op reis en dat was soms best een uitdaging. Want hoe vindt je balans in 'online communiceren', als je juist een 'offline leven' wil ervaren? Iets waar ze in Nieuw-Zeeland volgens mij ook naar op zoek zijn. Langs de weg staan borden met: "Mis vooral niet onze beroemde bloemenmandjes, onze gigantische kiwi of een huizenhoog schaap! Deze puurheid der natuur kan u bezoeken per quad, snelle jetboat of helikopter!"

Natuurlijk heb je zelf de keuze of je al dan niet af slaat, maar dat doet af aan de prachtige natuurbeleving die je er verwacht. Verwachtingen, al weer zoiets wat je meeneemt op reis! Ondanks dat Nieuw-Zeeland niet boven onze verwachtingen uitsteeg heeft het toch een plekje veroverd in mijn hart. Waardoor komt dat dan?

Allereerst de mensen. Vanaf dag één ben ik verkocht. Of het nu in de rij van de kassa is, in de bus of ergens midden in de natuur, mensen maken een praatje en nemen daar de tijd voor. Daar wordt vervolgens door 'wachtenden' niet geïrriteerd op gereageerd. Sterker nog, die praten vaak gezellig mee! Dat is soms best een beetje kneuterig, net als het nieuws, waarbij over de ezel die verderop op de weg staat wordt bericht, maar vooral verademend ten opzichte van het wereldnieuws. Alhoewel ik het niet zo intellectueel van mezelf vindt, heb ik het wereldnieuws 1,5 jaar lang niet gemist.

En dan toch de natuur. De fjorden, de besneeuwde bergtoppen, de zee, de steden en de stranden, alles is afzonderlijk in Europa mooier, maar in Nieuw-Zeeland ligt alles bij elkaar. Op een dag kan je al het bovenstaande bezoeken over een provinciaalse landweg, waarbij je weinig verkeer tegenkomt. En dat is bijzonder!

En tot slot kan alles in Nieuw-Zeeland, mits je je aan de regels houdt en dat voelt vrij en vertrouwd Nederlands aan. Net als de zwart-wit geblokte koeien en de Nederlandse oma, die iedere Nieuw-Zeelander lijkt te hebben. Na zo lang weg te zijn uit Nederland ga je bepaalde dingen meer waarderen. Zo ben ik meer dan eens fan van het koningshuis en vind ik de kersttoespraak van Zijne Majesteit inspirerend. "Geloof in de vrijheid," zegt hij.

Dus dat wens ik dan ook voor 2016: Vrijheid. Kant en klaar in een doosje. Voor iedereen. Niet om open te maken, maar gewoon om ergens in een hoekje neer te zetten, zodat je weet dat het altijd ergens is. Ongetwijfeld binnenkort te koop in Nieuw-Zeeland…
Benieuwd naar de rest van de foto's? Kijk hier.